Cele i sposoby ich realizacji definiuje Statut Koła Naukowego Mindfulness:

​

ROZDZIAŁ II

Cele Koła i ich realizacja

​

Art.4

Celami i zadaniami Koła w szczególności są:

1. budzenie zainteresowań naukowych wśród studentów,

2. pogłębianie wiedzy i umiejętności w zakresie Mindfulness,

3. udział w pracach i badaniach naukowych,

4. umożliwienie wymiany doświadczeń i zainteresowań,

5. aktywizacja i integracja środowiska studentów,

6. doskonalenie umiejętności pracy zespołowej,

7. szerzenie zachowań wolontarystycznych wśród studentów,

8. współpraca z innymi kołami naukowymi,

9. organizowanie spotkań z praktykami i badaczami różnych obszarów zastosowań Mindfulness,

10. promowanie USWPS,

11. podejmowanie wszelkich dozwolonych prawem działań służących realizacji celów statutowych.

​​

Art.5

Cele i zadania swoje Koło realizuje poprzez:

1. spotkania członków Koła i dyskusje,

2. kontakty ze studentami z innych uczelni, w tym także uczelni zagranicznych,

3. prowadzenie działalności naukowej i popularyzatorskiej w zakresie wyznaczonym przez cele Koła,

4. organizowanie spotkań naukowych, warsztatów, wykładów zaproszonych gości, dyskusji panelowych, konferencji naukowych, w tym także konferencji wyjazdowych itp. oraz udział w powyższych,

5. współpracę z innymi kołami naukowymi, organizacjami pozarządowymi oraz innymi podmiotami taką współpracą zainteresowanymi,

6. organizację wyjazdów badawczych, w tym zagranicznych,

7. organizowanie obozów integracyjno – naukowych,

8. indywidualne badania członków Koła,

9. publikacje naukowe,

10. działalność wydawniczą,

11. dokumentowanie działalności Koła,

12. inne formy działalności zgodne ze Statutem.

​

- Z czego wyrosły, jak powstały powyższe cele i sposoby ich realizacji? 

- Intencją jaka mi towarzyszyła, kiedy postanowiłam założyć KN Mindfulness - mówi Anna Gubernat (inicjatorka, założycielka, przewodnicząca koła) - była wielka chęć i potrzeba popularyzowania idei uważności. Czytałam o tym w jak wielu miejscach na zachodzie, midfulness jest wdrażane. W jak wielu krajach programy mindfulness są refundowane dla odbiorców "końcowych" - głównie dla pacjentów (MBSR, MBCT). W paru krajach nauczyciele otrzymują rządową refundację szkoleń, jeśli zdecydują się na certyfikację w obszarze mindfulness w pracy z dziećmi, młodzieżą. Na wielu prestiżowych uczelniach funkcjonowały już wówczas wydziały zajmujące się wyłącznie mindfulness.

W roku 2013, w Polsce trwała II edycja szkolenia certyfikującego MBSR, I edycję ukończyło 16 osób, z czego 13  prowadziło kursy MBSR. Nie było żadnego Koła Naukowego zajmującego się mindfulness, dało się znaleźć sylabusy, z których wynikało, że pojawiły się pierwsze próby nauczania o mindfulness, głównie na Wydziałach Psychologii. Istniało już Polskie Towarzystwo Mindfulness, ale przeżywało wtedy czas "hibernacji". Pomyślałam, że w zaistniałych okolicznościach - to dobry moment na otworzenie Koła Naukowego, na renomowanej uczelni. Uznałam, że sam fakt istnienia koła w wymiarze naukowym, pod parasolem autorytetu USWSP, doda właściwej rangi mindfulness. Już wówczas istniało ponad 3000 badań, które zostały opublikowana w renomowanych czasopismach, biuletynach, wydawnictwach - które potwierdzały skuteczność tej metody w bardzo wielu obszarach możliwych zastosowań. U nas mindfulness często budziło uśmiech, także na twarzach naukowców... 

Miałam przyjemność sama doświadczyć dobrodziejstwa praktyki uważności. Z pełnym przekonaniem, sądząc po efektach, mogłam oddać się idei propagowania mindfulness. Doświadczyłam tego na sobie. Działało. Chciałam się tym podzielić. Marzyłam o tym, że może także w Polsce, kiedyś, lekarze będą wysyłali pacjentów z obniżonym nastrojem, dolegliwościami kardiologicznymi, dermatologicznymi (łuszczyca), doświadczających chronicznego zmęczenia, wypalenia zawodowego, zaburzeń lękowych, problemów z poczuciem własnej wartości - na refundowane kursy mindfulness. Zanim to się wydarzy, minie pewnie ładnych parę kolejnych lat. Ale wierzę, że tak się kiedyś stanie.

Czuję, że moje decyzje były dobre i właściwe. Mam też poczucie pracowicie spędzonych ostatnich lat, ku pożytkowi samej idei mindfulness, innych ludzi, którzy mogą korzystać z dobrodziejstw praktyki uważności i dzięki niej zmieniać siebie, swoje życie na lepsze, a także z pożytkiem dla mnie samej. Jestem wdzięczna, za to, że miałam taką przestrzeń w moim życiu, która pozwoliła mi się w pełni zająć tym tematem, pozwalając na wielkie zaangażowanie w to co robię. Jestem też bardzo wdzięczna mojej rodzinie, która nieustannie wspiera mnie w tym co robię. Ufam, że jest to pożyteczne i w dalszym ciągu zamierzam zajmować się tym co robię.
To, co ma największą wartość, znaczenie dla mnie, to właśnie doprowadzenie do tego aby kursy mindfulness były dostępne dla każdej osoby. Aby ktoś będący w trudnej sytuacji, także mógł skorzystać z praktyki uważności. Aby dzieci w szkołach miały szansę usłyszeć, że mają myśli, ale nie są swoimi myślami, że przekierowanie uwagi do oddechu nie jest czymś bardzo trudnym i jest pomocne w wielu sytuacjach. Chcę tego, ponieważ uważam, że  dzięki umiejętnościom  wynikającym z praktyki uważności, ludziom żyje się lepiej. Doświadczyłam i wciąż doświadczam tego na sobie.